Fryslân

Twaalf jaar lang, van 2007 tot 2019,  was hij Statenlid voor de SP.  Binnen die functie was hij ook nog fractievoorzitter, commissievoorzitter, lid van het presidium en de agendacommissie en lid van diverse werkgroepen. Na de laatste verkiezingen is hij nog beëdigd als Commissielid – in zijn T-shirt met de beeltenis van Domela Nieuwenhuis: ús ferlosser.

En dat voor iemand die je beslist geen vergadertijger kon noemen. Integendeel: hij vond vergaderen over het algemeen maar tijdverspilling. Want je bereikte er vaak niks mee, terwijl dat nou juist was wat Jacob wilde: iets bereiken. 

De politiek was voor hem dan ook geen doel, maar een middel. Vandaar misschien ook wel zijn nuchtere blik op zaken, want hij verloor zichzelf niet in dikke dossiers of te veel details, maar hield het bij de kern van de zaak. Die kern was voor hem al die jaren hetzelfde: wat betekenen beslissingen in PS voor de mensen in onze provincie.

Een druktemaker was hij niet, maar hij maakte zich wel druk over vele zaken: overheveling van de jeugdzorg naar gemeenten - hij voorzag al de problemen die nu zo groot zijn. Herindeling van gemeenten: hij bekeek alle rapporten en ontdekte dat die gewoon gekopieerd waren met slechts een andere gemeentenaam er in. Zijn geliefde Zuidoost-Fryslân; hij wilde meer aandacht voor de rest van Fryslân en niet alleen voor de watersport. Cultuur en landbouw: vele werkbezoeken legde hij af en hij sprak even zovele mensen over wat er speelde.

Voor zijn fractiegenoten was hij altijd een luisterend oor, een mentor, een inspirator en een kameraad. Actievoeren of buurten in de buurt vond hij lastig. Niet alleen omdat dat fysiek zwaar voor hem was, maar het was "niet zijn ding". Maar hij kwam; hij deed mee en liep met vlag of actiebord.

Er was maar één ding wat altijd voor ging: zijn kleinkinderen. Werkbezoek of niet; als de kleinkinderen in Bakkeveen logeerden was hij niet beschikbaar. En terecht!

Het korte ziekbed en zijn toch nog plotselinge overlijden heeft ook de SP fractie overvallen. Nog steeds kunnen we niet bevatten dat we door moeten zonder Jacob. Zonder zijn humor, zonder zijn gemopper over zijn laptop, zonder zijn blote voeten in sandalen, zonder zijn inbreng, zonder zijn nuchterheid en vriendschap. We gaan hem enorm missen, maar zullen de strijd, zijn strijd, tegen onrecht en voor de inwoners van Fryslân voortzetten.

Petra, de kinderen en kleinkinderen wensen wij heel veel sterkte.