Fryslân

Iedereen is inmiddels wel op de hoogte van het verschijnsel “plastic soup”: de enorme hoeveelheid plastic die in onze oceanen drijft. Dat deze plasticbrij veroorzaakt wordt door zwerfafval en dat deze vervuiling gevaarlijk is voor mens en dier mag bekend zijn. Dichter
bij huis zorgen weggegooide flesjes en blikjes niet alleen voor overlast en opruimkosten, maar kan vee, door kapot gemaaid afval, een pijnlijke dood sterven.

In Friese staten werd voorgesteld om een vlag in de statenzaal te plaatsen voor onze gemeenschap. Maar als we terugmoeten grijpen naar een vlag of een volkslied om gemeenschapzin te bewerkstelliggen wat zegt dat dan? Als we identiteitspoltiek en nationalisme nodig hebben om ons als mens waardig te voelen wat zegt dat dan? Wat zegt dat dan over hoe we als mensen ons voelen? Een dikke 30 jaar uitverkoop van zeggenschap in ons werk en onze wijken heeft onze waardigheid en gemeenschapszin aangetast. 30 jaar neoliberalisme heeft onze waardigheid en gemeenschapszin aangetast. Individualisme en consumptisme heeft onze waaridgheid en gemeenschapszin aangetast. Ons verenigen onder een vlag lost dat niet op. Polarisatie of wijzen naar mensen als ze iets anders geloven of ergens anders vandaan komen lost dat niet op. De provincie zet in op het versterken van gemeenschappen. De provincie zet er op in dat iedereen mee kan doen. Op menselijke waardigheid. Mijn partij strijd elke dag een strijd voor meer solidariteit, menselijke waardigheid en gelijkwaardigheid. Laten we ons niet opsieren met uiterlijk vertoon. Laten wij ons sieren met daden voor onze gemeenschap.​